Հնագիտության պատմության մեջ Վայքի այսօրվա բնակատեղին հիշատակվել է Սոլյան անունով:  Դա հավանական է , սկիզբ է առել 17-18-րդ դարերից:
Խորհրդային իշխանության հաստատումից հետո , 1920թ. դեկտեմբերի 17-ին , Վայոց ձոր գավառը համարվեց որպես մեկ վարչական միավոր և կոչվեց Քեշիշքենդի շրջան՝ համանուն շրջկենտրոնով: Շրջանն ուներ երկու ենթաշրջան՝ Քեշիշքենդի և Փաշալուի / պատմական Փշոնք,   այժմ՝ Զառիթափ/:
1924թ. մարտի 3-ին Վայոց ձորը  վերաբաժանվեց երկու շրջանների՝ Քեշիշքենդի և Փաշալուի: 1936 թ. հոկտեմբերի 15-ին Քեշիշքենդի շրջանը վերանվանվեց Միկոյանի, Փաշալուն՝ Ազիզբեկովի անուններով:
1951թ. գարնանըՎայոցձորի երկու շրջանները խոշորացվեցին՝ վերանվանվելով Ազիզբեկովի շրջան:
 Հայկ. ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի 1956թ. հոկտեմբերի 12-ի հրամանագրով շրջանները ևս մեկ անգամ ապախոշորացվեցին: Մեր շրջանի համար որպես կենտրոն ընտրվեց Սոլյան նախկին բնակատեղին, որը նորից կրեց Ազիզբեկովի անունը՝ ստանալով քաղաքատիպ ավանի կարգավիճակ:
Բնակիչների պահանջով Հայկ. ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդը իր 1990թ. հունվարի 23-ի թիվ 1701/11 հրամանագրով շրջկենտրոնը անվանվեց հինավուրց պատմական անունով՝ Վայք:
 Մինչև 1604 թվականը բնակավայրում բնակվել են տեղաբնակներ: 1604 թ. մեծ գաղթի ժամանակ տեղաբնակները տեղափոխվել են Պարսկաստան:
1828թ. Պարսկաստանի Խոյ և Սալմաստ գավառներից սերունդները վերադարձել են Վայքի տարածաշրջան:

Վայք խոշորացված համայնքը վերակազմավորվելէ 2021 թվականիդեկտեմբերի 5-ին կայացած Վայք համայնքի ավագանու ընտրության արդյունքում՝ Վայոց ձորի մարզի Վայք և Զառիթափ համայնքների, Ջերմուկ համայնքից  Հերհեր ու Կարմրաշեն բնակավայրերի միավորմամբ: Ներկայումս Վայք խոշորացված համայնքում ընդգրկված են 16 բնակավայրեր ( Վայք քաղաքային և Զառիթափ, Ազատեկ, Փոռ, Մարտիրոս, Սերս, Բարձրունի, Գոմք, Խնձորուտ, Նոր Ազնաբերդ, Զեդեա, Արին, Սարավան, Արտավան, Հերհեր, Կարմրաշեն գյուղական բնակավայրեր):